Czyszczenie wykładzin z runa zwierzęcego - 15 zł/m²

Czym są wykładziny z runa zwierzęcego?

Być może zdziwisz się, że wykładziny można produkować z runa zwierzęcego. To specyficzny typ okładzin, który ma wiele zalet użytkowych. Przede wszystkim ma naturalne pochodzenie, co wpisuje się w trendy życia zgodnie z naturą oraz produkowania mniej odpadów. Czym jest taka wykładzina? Co ją wyróżnia? I czy w ogóle warto rozważać jej zakup? Czy utrzymanie jej w czystości będzie trudne?

Przede wszystkim — wełna.

Mówiąc o wykładzinach z runa zwierzęcego, mamy na myśli dywany, których górna warstwa jest złożona z naturalnych, zwierzęcych włókien. Najbardziej popularna pod tym względem jest wełna. Najczęściej pochodzi ona od owiec. Oczywiście runo różnych gatunków owiec może różnić się od siebie. Szczególnie ceniona jest wełna pochodząca od owiec z Nowej Zelandii. Mniej popularna jest wełna z alpaki, kóz, królików i wielbłądów. Ich wełny raczej nie wykorzystuje się do produkcji wykładzin. Po prostu się do tego nie nadaje. Niemniej są sklepy, w których można zakupić niewielkie ozdobne dywaniki wykonane z tych rodzajów włókna. Nie służą one jednak do chodzenia, a do powieszenia na ścianie. Zdarzają się też dywany, które mają włókna z mieszanek różnych wełen – przykładowo owczej z domieszką 10% sierści kozy.

Jedwab.

Jedwabniki to owady, więc wytwarzane przez nie włókno jest produktem odzwierzęcym. Można z niego produkować wiele przedmiotów, w tym również dywany. Są one wyjątkowo luksusowe i piękne. Oczywiście, z jedwabiu nie produkuje się wielkich rolek wykładzin. Wykorzystuje się je do tworzenia bardzo ozdobnych niewielkich dywaników. Są one dość popularnym elementem kultury państw leżących na wschód od Polski. Dywany te mogą być pamiątką z podróży do Indii, Turcji czy Egiptu. Takich wykładzin nie powinno czyścić się chemicznie.

Co wyróżnia wykładziny z runa zwierzęcego?

Są bardzo miękkie i miłe w dotyku. Ocieplają pomieszczenie i sprawiają, że wydaje się bardziej przytulne. Do tego też są elastyczne, więc dobrze układają się na powierzchni, którą przykrywają. Wygłuszają dźwięki, więc poprawiają kontakty z mieszkańcami sąsiednich lokali. Wełna świetnie łapie kolor, więc można ją z powodzeniem barwić na dowolne odcienie. Dużym atutem jest też to, że się nie elektryzuje i nie przyciąga kurzu. Mogłoby się wydawać, że w związku z tym czyszczenie wykładzin z runa zwierzęcego to bułka z masłem. Niestety, wykładziny te równocześnie wymagają specjalnego traktowania. Trzeba też pamiętać, że wełna jest niezwykle wyjątkowym materiałem. Jest ona w stanie regulować mikroklimat w pomieszczeniu.

Co to znaczy, że reguluje mikroklimat?

Chodzi o to, że włókna wełniane pochłaniają wilgoć, gdy jest jej nadmiar oraz uwalniają ją, gdy jest jej deficyt. Właśnie tak. Taka wykładzina sama wie, kiedy w pokoju jest zbyt sucho i potrafi na to we właściwy sposób zareagować. Dzięki temu w pomieszczeniu jest cały czas świeżo i przyjemnie. Niweluje to potrzebę używania nawilżaczy powietrza. Taka wykładzina pozwala na utrzymanie optymalnych warunków wilgotnościowych w powietrzu.

Alergiczna czy nie?

Zdania na temat „alergiczności” naturalnej wełny są podzielone. Niektóre źródła podają, że może ona wywoływać reakcje uczuleniowe, właśnie dlatego, że pochodzi od zwierząt. Inne podają, że dzięki obecności lanoliny, włókno wełniane nie gromadzi kurzu i martwego naskórka. W związku z tym nie stwarza warunków do rozwoju groźnych roztoczy. Lanolina to naturalny tłuszcz, który pokrywa surową wełnę. Jest neutralna dla zdrowia ludzi.

Zastosowania

Wykładziny z runa zwierzęcego są uważane za towar luksusowy. W związku z tym nie kładzie się ich zbyt często w biurach czy urzędach. Są jednak firmy, które mogą sobie pozwolić na to drobne szaleństwo. Inwestycja w droższą wykładzinę zwraca się w jej trwałości oraz niższych wydatkach związanych z zachowaniem higieny. Wykładziny z runa zwierzęcego nie trzeba prać tak często, jak innych typów okładzin, bo nie łapią tak szybko brudu, czy kurzu. Okładziny te można znaleźć w biurach prezesów i dyrektorów. Czasem są też w pokojach hotelowych o podwyższonym standardzie.

Jak zadbać o wygląd?

Podstawą jest odkurzanie i trzepanie dywanów. W przypadku wełny o gęstej strukturze to najlepszy sposób na usunięcie cząsteczek zalegających w niższych warstwach runa wykładziny. Od czasu do czasu przyda się jednak porządne pranie. Raczej niezalecane jest czyszczenie wykładziny z runa zwierzęcego w wodzie. Ta metoda powoduje, że dywan gubi włos i wydziela nieprzyjemny zapach. To charakterystyczna woń mokrego zwierzęcia. Łatwo też o pomyłkę i użycie wody o zbyt wysokiej temperaturze. Co się wtedy stanie? Sfilcuje się i będzie do wyrzucenia. Jeśli wyprałeś kiedyś wełniany sweter w 90 stopniach, to na pewno wiesz, jak to będzie wyglądało. Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest czyszczenie metodą ekstrakcyjną. Dlaczego? Chodzi o to, że w tej metodzie środek piorący najpierw rozpuszcza zabrudzenia, a potem są one zasysane przez maszynę. Następnie tkaninę się płucze i znów wysysa całą ciecz. Dzięki temu można odessać nawet 80% użytych płynów. Odświeżona wykładzina z runa zwierzęcego nie może, więc być przemoczona, a jedynie wilgotna. Nie powinno się jej suszyć mechanicznej. Lepiej będzie pozwolić jej wyschnąć naturalnie.

Właściwe środki chemiczne

Jak już wcześniej wspomniano, wykładziny z runa zwierzęcego muszą być regenerowane we właściwy sposób. Ma to kolosalne znaczenie dla ostatecznego wyglądu wykładziny. 

Po prostu łatwo wykładzinę uszkodzić. Trzeba wiedzieć jakie preparaty nadają się do czyszczenia naturalnych włókien odzwierzęcych. W tej sprawie najbezpieczniej jest zdać się na profesjonalistów, którzy korzystają z dedykowanych środków. Użycie innych może zniszczyć strukturę wykładziny lub odbarwić ją. Na pewno należy zrezygnować ze wszystkich wybielaczy, bo mogą one tylko zaszkodzić. Dobrym nawykiem jest sprawdzanie etykiet preparatów używanych w pielęgnacji wykładziny z runa zwierzęcego. Każda z nich powinna mieć specjalne logo „Wool Safe”, które oznacza, że środek może być stosowany na włóknach naturalnych.